Gisteren vond de TomoFair in Nijmegen plaats. Ik ben vorig jaar niet geweest, wat mijn referentiekader een beetje beperkt. Om heel eerlijk te zijn was dit mijn eerste echte Japanbeurs/markt in Nederland. Alhoewel ik fervent Düsseldorfganger ben en ook de JapanTag meemaak, heb ik niet echt vergelijkmateriaal als het op beurzen aankomt. Wat ik wel heb: een frisse blik en een ongezouten mening. Lees hier mijn bevindingen over de TomoFair 2015!
Ten eerste wil ik van tevoren vermelden dat ik geen cosplayer (cosplay = costume play) ben en dat ik ook totaal geen affiniteit heb met deze hobby. Ik vind wel dat iedereen lekker moet doen waar hij/zij blij van wordt. En hé, als we onder de rivieren een week lang de gekste outfits aan ‘mogen’ doen met carnaval zie ik niet in waarom het niet op een ander tijdstip niet ‘mag’. Daarnaast hoort cosplay natuurlijk ook bij een klein deel van de Japanse cultuur. Deze dag is dan ook bekeken door iemand die meer van de taal en de cultuur is waar anime/manga maar een kleine rol in speelt.
Parkeren
Enfin, rond een uur of half vier vonden we de parkeerplaats voor de TomoFair. Prima aangegeven met bordjes en genoeg plaats. Ik hoop dat er ook genoeg plaats was voor de mensen die wel meteen ‘s ochtends aankwamen. Ik kan me voorstellen dat het toen wat drukker is geweest.
Vanaf de parkeerplaats de TomoFair vinden was iets moeilijker, want hier konden we geen bordjes vinden. Gelukkig was Google Maps niet nodig, de stroom cosplayers wees ons de weg. In de auto hoorden we op de radio dat er geen treinen reden tussen bepaalde stukken naar Nijmegen, wat hoop ik niet heeft gezorgd voor gestrande cosplayers.
TomoTaste
Bij binnenkomst vond ik meteen waar ik me het meest op verheugde: de TomoTaste. Niet alleen vind ik Japans eten overheerlijk (zolang er geen vis en zeewier in zit) maar het is ook nog eens hartstikke nostalgisch voor mij. Iets minder was de friettent waar je zowat meteen tegenaan liep. Het aanbod was goed, maar mocht wat verspreider. Dus niet één kraam waar je vijf gerechten kan bestellen, maar meer zoals de echte Japanse festivals waar je voor elk gerecht een aparte kraam hebt. Mocht de TomoTaste een op zichzelf staand evenement worden met meer aanbod, dan kom ik zeker langs.
Er werd onder andere takoyaki (soort flensjes met stukjes octopus), taiyaki (wafel in de vorm van een vis met vulling zoals anko en custard), onigiri (rijstbal met vulling), curry, noedels en yakitori (gegrilde kipstukjes) verkocht. Het was overal vrij druk dus besloten we eerst naar binnen te gaan. Uiteindelijk de grootste fout die ik heb gemaakt, want toen we een tijd later voor het eten wilden gaan was de takoyaki-stand net aan het opruimen (uitverkocht) en ook de rest stond er wat zielig bij.
Taiyaki: Japanse wafels in de vorm van een vis
Curry, yakitori en onigiri maak ik zelf regelmatig. Deze hoefde ik dus niet persé te proeven. De taiyaki kom je hier jammer genoeg niet op elke straathoek tegen, dus ik zou er hoe dan ook een bemachtigen. Dat klinkt zwaarder dan het is, want het was vooral lang wachten. Heel. Lang. Wachten. Nederlanders zijn daar over het algemeen iets te ongeduldig voor, maar in Japan betekent een lange rij dat je goed spul verkoopt. De taiyaki (met custard) was dan ook het wachten waard; hij was net zo lekker als de taiyaki in Japan.

Taiyaki! Komen met verschillende vullingen zoals custard, anko (rode bonenpasta), chocolade en kaas.
Mijn portemonnee was iets minder blij: 4 Euro voor één stuk is bizar veel. In Japan betaal je ongeveer 100 – 120 Yen per stuk, wat neerkomt op 75 cent tot een euro, afhankelijk van de koers. Voor een taiyaki met anko kan ik het begrijpen: anko is niet zomaar in elke supermarkt te krijgen. De andere soorten (custard, kaas, chocolade) vind je wel overal in Nederland.
De TomoFair
Eenmaal binnen voelt het eerst alsof ik de chaos zelf binnenstap. Na even acclimatiseren krijg ik overzicht van de kraampjes. De middenpaden waren mooi breed. De kraampjes aan de muurkant hadden gewoon pech. De paden waren zo smal dat het een worsteling was om je er doorheen te baden. Daarbij was het ook nog eens ongelooflijk druk. Even gezellig kijken was er niet bij, want er waren net iets te veel mensen die hetzelfde idee hadden.
Gelukkig was er voor de kraampjes die ik het liefste even wilde bekijken de minste aanspraak. Dit was enerzijds voor mij heel voordelig, anderzijds ongelooflijk jammer. Dit waren namelijk voornamelijk kunstenaars en kramen die niet als thema kawaii/manga/anime hadden. Nogmaals, daar is niets mis mee, maar er ligt nog zoveel moois in de Japanse cultuur die in mijn ogen niet genoeg gewaardeerd wordt.
Nekomusha en Sumi-e
Mijn hoogtepunten van de TomoFair waren dan ook de Nekomusha van Arie de Jong en de Sumi-e schilderijen van Caroline Stroeks. Nekomusha zijn portretten van oude traditionele samurai en ambachtslieden – maar dan in kattenvorm. Wil je een van haar schilderijen in je huiskamer hangen, dan moet je diep in de buidel tasten. Het grote schilderij kostte ongeveer 1150 euro en de kleine versie 350.
De schilderijen van Caroline Stroeks zijn iets vriendelijker voor je bankrekening. Voor 50 euro heb je een mooi schilderij. De minimalistische sumi-e schilderijen passen helemaal bij mij en het zal ook niet lang duren voordat ik zwicht en er eentje bestel. Ook de bonsaiboompjes en de sake-importeur vond ik een uitstekende toevoeging aan het aanbod.
Snoep en drinken
Ook niet onaanwezig (en drukbezocht!) waren de stands met Japans snoep. Poppin Cookin, Pocky, Calpis… je vond het er allemaal. Ook hier waren de stands zo drukbezocht dat je er niet even rustig kon kijken. Ik had wat meer uitleg bij het snoep verwacht. Het meeste snoep ken ik wel en omdat ik Japans kan lezen weet ik wat er in zit. Mensen die niet zo bekend zijn met de Japanse cultuur en het snoep zullen het misschien niet durven kopen omdat ze niet weten wat er in zit. Al met al een fleurige boel waarvan ik vooral veel honger kreeg. Op de TomoTaste verkochten ze ook Calpis, met 2 euro voor een blikje en 3 euro voor een flesje zaten ze iets aan de hoge kant voor mijn gevoel, maar voor een beurs normale prijzen.
Cosplay
Hou je van cosplay? Dan ben je hier aan het juiste adres. Wat ik vooral zag waren mensen die genoten van hun hobby en de interactie opzochten met andere gelijkgestemden. Het mooie aan cosplay is dat je het zo duur of zo goedkoop kunt maken als je zelf wilt. Met naald en draad kom je heel ver en ik heb mooie dingen gezien. Er liepen mensen rond met alleen een pruik of jasje, maar ook mensen in een volledig fursuit (dierenkostuum). Een leuke bezigheid: spot de vader/moeder. Veelal kalende vaders en verdwaalde moeders die geen idee hebben waarin ze verzeild zijn geraakt.
Een ding wil ik mensen wel op het hart drukken: koop je een mondkapje of heb je iets wat je gezicht bedekt, draag dit dan niet buiten de TomoFair. Ik weet wat het is en waar het vandaan komt, maar voor het ‘ongetrainde oog’ kan het er heel intimiderend en bedreigend uitzien. Afdoen dus!
TomoFair als beurs voor Japan-leken
Een van de doelen van stichting Tomocon is om de Japanse cultuur aansprekender te maken voor de mensen die niet bekend zijn met de cultuur. Er werden dan ook veelvuldig introductietickets weggegeven zodat moeders en vaders, neven en nichten, vrienden en buren enzovoort meekonden. Is de TomoFair daar geschikt voor in mijn ogen? Nee.
Ook ik had mijn partner bij die niet zo heel veel van Japan af weet. Hij gaat graag mee naar Düsseldorf, wil graag met me mee op vakantie naar Japan en is altijd blij als ik thuis gyuudon, gyoza, curry of andere Japanse lekkernijen maak. Bij de TomoFair moest hij toch wel een paar keer slikken en was hij het liefst zo snel mogelijk weer gegaan. Zijn woorden: “jammer dat er zo weinig ander cultureel aanbod was”.
Verbeterpunten
Het was een gezellige beurs maar er zijn een aantal punten waar aan gewerkt mag worden. Zo was er weinig plaats om te zitten, vooral op de TomoTaste. Overal zaten mensen op de grond/tegen de muur. Nog minder te vinden waren prullenbakken. En als we er een gevonden hadden dan was deze propvol. De aankleding kon iets beter.
Bootleg
Bij sommige standjes trok ik mijn wenkbrauwen even op. Volgens mij werd er bootleg verkocht (al durf ik dit niet met zekerheid te zeggen). Indien het wel zo is: het is illegaal en je koopt ‘foute’ producten. Iets waar ik niet op zit te wachten op een georganiseerde markt en waar ik als organisatie dus echt niet blij mee zou zijn.
Programma en activiteiten
Het programma stond online, maar op de markt zelf was geen enkele communicatie te vinden wat betreft activiteiten. Het geheel was een beetje onoverzichtelijk, en behalve een groot bord met ‘BAR’ konden we niet zien wat er nog op het programma stond of wat er al was gebeurd en waar we dan moesten zijn. Als dit wel ergens heeft gestaan dan is het niet duidelijk geweest.
Workshops en het beursgevoel
Ik denk dat ze voor workshops (wat een goede aanvulling zou zijn!) een soort open klaslokalen moeten maken met scheidingswandjes. Overzichtelijker, eigen plaats en toch nog samen met de rest van de beurs. Zoals je het meer ziet op de traditionele beurzen.
Meer cultuur!
Mijn laatste punt (en ik denk dat deze al duidelijk is) is dat ik graag meer cultuuraanbod zou willen zien. De organisatoren moeten een keuze maken: of de markt echt voor anime/manga/cosplayfans houden of als ze ook andere mensen aan willen trekken meer richting ander aanbod gaan. Ik denk niet dat ze andere mensen zullen aanspreken die niet de cosplaycultuur kunnen waarderen of accepteren. Er is namelijk moeilijk doorheen te kijken waardoor de rest van de cultuur wegvalt.
Positieve punten
Er hing een goede sfeer en van de toegangsprijs was niets te zeggen. Het eten wat ik heb gezien/geproefd was goed en authentiek. De mensen die zich comfortabel voelden met cosplay vonden het een topdag. Het was druk en denk ik een geslaagde dag! Deze markt geeft me het vertrouwen dat er genoeg mensen in Nederland zijn die op een laagdrempelige manier Japans willen leren. Wie weet, misschien sta ik volgend jaar zelf op de TomoFair met mijn Kinako-producten…
Wat vond jij van de TomoFair? Was je er als cosplayer of als ‘gewone’ bezoeker? Wat kon volgens jou beter of wat was er perfect geregeld? Laat het weten in de comments!
Leuk artikel en een goede weergave van het event.
TomoTaste is voor ons als organisatie zeer duur om te organiseren. We willen hier echt op gaan inzetten, maar dit is alleen rendabel met heel veel bezoekers. Dat is lastig te realiseren.
De cosplay doelgroep was inderdaad erg goed vertegenwoordigd. Dit is een grote groep. Deze events met deze toegangsprijs zijn alleen mogelijk met grote groepen bezoekers. Dus we waren blij dat ze er waren.
Volgend jaar gaat TomoFair plaatsvinden op 1 en 2 oktober. Door naar twee dagen te gaan, proberen we de bezoekersstromen beter te reguleren.
Mark
Directeur
Stichting Tomocon
Dag Mark,
Bedankt voor je reactie! Ik snap dat er een financieel plaatje aan TomoTaste zit, maar het zou mooi zijn als het een losstaand evenement kan worden. Ik verwacht echter wel dat je de doelgroep met een beurs/markt erbij moet blijven ‘lokken’.
Ik denk dat het voor de cosplayers een zeer geslaagde dag was! Ik heb ook veel positieve reacties op Facebook gezien. Ze moeten ook vooral blijven komen, ze houden immers de Japanse cultuur in Nederland levend, en daar ben ik helemaal voor natuurlijk. En zoals ik al aan het einde schreef, misschien verover ik volgend jaar zelf wel een kraampje met Kinako… wie weet!
Een beetje een late reactie, maar de inschrijving voor TomoFair 2016 is inmiddels open en al redelijk gevuld. Als je wil komen, stuur mij dan even een mail via het contactformulier op de site tav Mark.